RPG

Świat Warhammera wygląda paskudnie jesienią, jest ciemno i brudno. Zimą choć miłosierny śnieg przykrywa brzydotę Starego Świata. A wiosną? Wiosną trzeba liczyć się z burzami, w każdym tego słowa znaczeniu. Są bowiem rzeczy na świecie, które spadają na człowieka jak grom z jasnego nieba. Nie wiedzieć kiedy, nie wiedzieć skąd i nie da się od nich uciec. Oczywiście można odgrywać bohatera i przyjąć wszystko co niesie życie po męsku, albo po elficku. Nieważne. Jedyne co się tak naprawdę liczy, to nie to kto wygra, ale kto był na tyle uparty, by przeżyć. Nie wszystkim to się udaje, szczególnie jeśli los ześle nam szaleństwo, gromy i liczne kałuże krwi, wszędzie gdzie poniosą nas nogi. To będzie opowieść o takim właśnie paskudnym splocie wydarzeń.

Następnego dnia tuż po bójce w karczmie wyruszyliście w dalszą drogę. Po tygodniu tułaczki dotarliście do mieściny Untergard na wschodnich kresach imperium, zupełnie straciliście orientacje.Z tego co się dowiedzieliście Untergard to małe, ale dość bogate miasto nad rzeką Blut, z ok. 550 mieszkańcami, gdzie władzę sprawuje od wielu lat margrabiowska rodzina Machów (obecnym margrabią jest Hermann Mach). Otoczone jest murami, do których przylegają przedmieścia i duży targ, gdzie co roku sprzedawane są głównie wełna i owcze skóry. Nie jest to bardzo bogaty region, ale uprawy położone w pobliżu miasta nie pozwalają żyć w miarę dostatnio. Na dzień dzisiejszy obozuje wokół miasta kilkutysięczna armia Elektora Herniga i codziennie pojawiają się nowe oddziały i pojedynczy ochotnicy. Wszystkie karczmy i zajazdy są pełne i ciężko znaleźć tani nocleg. Ceny żywności również poszły w górę. W mieście znajdują się kaplice Sigmara i Morra. W związku ze zbliżającą się wyprawą wojenną trwa budowa szpitala z kaplicą Shalayii. Deszcz pada nieprzerwanie od jakichś 3 dni na niebie szaleją pioruny. W powietrzu słychać rozmowy i pokrzykiwania. Pomiędzy namiotami włóczą się markietanki i wszelkiego rodzaju przekupnie, którzy przyciągnęli wraz z wojskami. Oczywiście utrzymywany jest jako taki spokój, ale w takiej masie ludzi nie jest trudno o sprzeczki, kłótnie lub bijatyki. Nikt na wasze przybycie nie zwrócił uwagi.